دو هدیه خداوند پریا و آریا

...

خداوندا تورا هزاران بار شاکرم بخاطر وجود پسرم که گرمی و نور خانه مان را افزون کرده و در کنار همسر و دختر عزیزم کانون خانواده مان را صمیمانه تر ساخته سالی که گذشت لحظه لحظه شاهد رشدت بودم و چه زیباست که قدرت خداوند رو به معنای واقعی در وجود کودکی که یارای هیچ کاری ندارد و بتدریج شروع به غلت زدن می کند و بعد چهار دست و پا رفتن و سپس ایستادن و حالا راه رفتن می توان دید.اریای من: از ابتدای سال 92 بتدریج راه رفتن را اغاز کردی و در بدو ورود به 12 ماهگی به تنهایی راه رفتی پسرکم امیدوارم قدمهایت همیشه استوار و گامهای محکم در زندگیت برداری تولد یک سالگی تو را در تاریخ 5 اردیبهشت یعنی 4 روز زودتر با 30 نفر از میهمانان عزیزمان برگزار کردیم...

...

...

...

...

...

...

...