پسرم تولد یک سالگیت مبارک

خداوندا تورا هزاران بار شاکرم بخاطر وجود پسرم که گرمی و نور خانه مان را افزون کرده و در کنار همسر و دختر عزیزم کانون خانواده مان را صمیمانه تر ساخته

سالی که گذشت لحظه لحظه شاهد رشدت بودم و چه زیباست که قدرت خداوند رو به معنای واقعی در وجود کودکی که یارای هیچ کاری ندارد و بتدریج شروع به غلت زدن می کند و بعد چهار دست و پا رفتن و سپس ایستادن و حالا راه رفتن می توان دید.اریای من:

از ابتدای سال 92 بتدریج راه رفتن را اغاز کردی و در بدو ورود به 12 ماهگی به تنهایی راه رفتی پسرکم امیدوارم قدمهایت همیشه استوار و گامهای محکم در زندگیت برداری

تولد یک سالگی تو را در تاریخ 5 اردیبهشت یعنی 4 روز زودتر با 30 نفر از میهمانان عزیزمان برگزار کردیم و یک میهمان مخصوص در جشنمان داشتیم که بعد از 16 سال قدم به ایران گذاشته بود(دایی بابا)و من فقط طی این چند هفته که از نزدیک با ایشون اشنا شدم دریافتم که بی جهت نیست که همسرم و همه فامیل شوهرم دلشون همیشه برای این فرد پر می کشه بهرحال مایه خوشحالی بود که ایشون هم در جشن ما حضور داشتن و چون مصادف با شب اخر حضورشون در ایران بود تولد اریا مهمانی خداحافظی دایی هم بود

و خدا رو شکر همه چیز به خوبی برگزار شد عکسها رو در مطلب بعدی می گذارم